کد مطلب:322954 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:237
نمونه هایی که از احکام باب در بیان فارسی و عربی
قبل از ذكر نمونه های از احكام این فرقه ضاله، لازم به تذكر است كه در بهائیت تفسیر و تأویل ممنوع و حرام است. میرزا علی محمد باب می نویسد: [1] .
اذن نیست از برای احدی كه تفسیر كند به آنچه در بیان نازل شده.
هم چنین در كتاب گنجینه ی حدود و احكام [2] بخش مستقلی تحت عنوان «در نهی از تأویل كلمات الهیه» دارد. ابتدا مداركی از كتاب بیان فارسی باب را مرور می كنیم:
همه ی كتب عالم را جز كتاب های من محو و نابود كنید. [3] .
اجازه داده نمی شود كسی جز كتاب بیان چیز دیگری را تدریس نماید. [4] .
(باید تمام تحقیقات علمی تعطیل شود)
اموال كسانی كه به من ایمان ندارند گرفته و مصادره نمایید. [5] .
هر پادشاهی كه بر دین بیان باشد باید كسی را كه به بیان ایمان ندارد بكشد و بر روی زمین نگذارد. [6] .
از جمله ی مطهرات را هوا نام می برد. [7] .
(اگر هوا طاهر كننده باشد، دیگر چیز نجس معنا ندارد)
در امر تنبیه می نویسد:
اگر معلمی دانش آموزی را بیش از 5 ضربه تنبیه نماید، 19 شب همسرش بر او حرام است. [8] .
نهی شده از مسكرات و هر چه حكم دوا بر او شود مطلقا. [9] .
(با این حساب باید كلیه ی فعالیت های پزشكی و بهداشتی و داروسازی به حال تعطیل درآید.)
بر هر كس واجب است ازدواج نماید و بچه دار شود. حال اگر از مرد فرزندی حاصل نشد، زن می تواند به اذن شوهرش به دیگری مراجعه كند، و برای مرد اول، فرزند بیاورد. [10] .
بیان عربی هم سرشار از همین احكام است؛ از جمله:
سوار گاو نشوید، بر آن چیزی بار نكنید، شیر الاغ ننوشید، سوار حیوانی نشوید مگر با دهنه و ركاب و بر آن چیزی بار نكنید، تخم مرغ را به چیزی نزنید كه محتویات آن خراب می شود. [11] .
بر شما باد كه دوا و مسكرات و نوع آنها را نه مالك
شوید و نه بفروشید و نه بخرید و نه استعمال كنید. [12] .
این احكام آن قدر بی جا و بی معناست كه عباس افندی درباره ی آن می نویسد:
در یوم ظهور حضرت اعلی (میرزا علی محمد كه او را پیغمبر می داند) منطوق بیان ضرب اعناق و حرق كتب و اوراق و هدم بقاع و قتل عام می داند. [13] .
یعنی احكام باب بر چهار اصل استوار است:
زدن گردن ها، سوزاندن كتب، نابودی بقعه ها، كشتار عمومی
سپس اضافه می كند كه در دوره ی میرزا حسین علی بهاء این كارها ممنوع می باشد. در برابر این احكام، مبلغان بهائی می گویند: «ما بابی نیستیم، بهایی هستیم.» در حالی كه میرزا علی محمد باب، پایه و اساس ادعاهای میرزا حسین علی بهاء می باشد. همچنین ادعا می كنند كه احكام باب توسط میرزا حسین علی بهاء نسخ شده است. این مبلغان در حالی این تهمت را بر میرزا حسین علی می زنند كه خود او در آثارش چندین بار نسخ بیان را مردود می داند:
نسبت داده اند كه احكام بیان نسخ نموده ألا لعنة الله علی القوم الظالمین. [14] .
وی لعنت می كند كسانی را كه بگویند بیان نسخ شده است.
بیان فارسی مخصوصا در این ظهور امضا شده. [15] .
با وجود تمامی این توجیهات، به یك اصل مسلم در بهائیت باید توجه شود:
آثار و الواح و كتب باب و بهاء مجموعه معارف رسمیه مقدسه بهائیت است. [16] .
در مقابل این مزخرفات میرزا علی محمد در كتاب بیان و احكام باب، سران بهائی به كتاب اقدس تكیه می نمایند كه آن هم دست كمی از احكام كتاب بیان ندارد:
اذن نیست از برای احدی كه تفسیر كند به آنچه در بیان نازل شده.
هم چنین در كتاب گنجینه ی حدود و احكام [2] بخش مستقلی تحت عنوان «در نهی از تأویل كلمات الهیه» دارد. ابتدا مداركی از كتاب بیان فارسی باب را مرور می كنیم:
همه ی كتب عالم را جز كتاب های من محو و نابود كنید. [3] .
اجازه داده نمی شود كسی جز كتاب بیان چیز دیگری را تدریس نماید. [4] .
(باید تمام تحقیقات علمی تعطیل شود)
اموال كسانی كه به من ایمان ندارند گرفته و مصادره نمایید. [5] .
هر پادشاهی كه بر دین بیان باشد باید كسی را كه به بیان ایمان ندارد بكشد و بر روی زمین نگذارد. [6] .
از جمله ی مطهرات را هوا نام می برد. [7] .
(اگر هوا طاهر كننده باشد، دیگر چیز نجس معنا ندارد)
در امر تنبیه می نویسد:
اگر معلمی دانش آموزی را بیش از 5 ضربه تنبیه نماید، 19 شب همسرش بر او حرام است. [8] .
نهی شده از مسكرات و هر چه حكم دوا بر او شود مطلقا. [9] .
(با این حساب باید كلیه ی فعالیت های پزشكی و بهداشتی و داروسازی به حال تعطیل درآید.)
بر هر كس واجب است ازدواج نماید و بچه دار شود. حال اگر از مرد فرزندی حاصل نشد، زن می تواند به اذن شوهرش به دیگری مراجعه كند، و برای مرد اول، فرزند بیاورد. [10] .
بیان عربی هم سرشار از همین احكام است؛ از جمله:
سوار گاو نشوید، بر آن چیزی بار نكنید، شیر الاغ ننوشید، سوار حیوانی نشوید مگر با دهنه و ركاب و بر آن چیزی بار نكنید، تخم مرغ را به چیزی نزنید كه محتویات آن خراب می شود. [11] .
بر شما باد كه دوا و مسكرات و نوع آنها را نه مالك
شوید و نه بفروشید و نه بخرید و نه استعمال كنید. [12] .
این احكام آن قدر بی جا و بی معناست كه عباس افندی درباره ی آن می نویسد:
در یوم ظهور حضرت اعلی (میرزا علی محمد كه او را پیغمبر می داند) منطوق بیان ضرب اعناق و حرق كتب و اوراق و هدم بقاع و قتل عام می داند. [13] .
یعنی احكام باب بر چهار اصل استوار است:
زدن گردن ها، سوزاندن كتب، نابودی بقعه ها، كشتار عمومی
سپس اضافه می كند كه در دوره ی میرزا حسین علی بهاء این كارها ممنوع می باشد. در برابر این احكام، مبلغان بهائی می گویند: «ما بابی نیستیم، بهایی هستیم.» در حالی كه میرزا علی محمد باب، پایه و اساس ادعاهای میرزا حسین علی بهاء می باشد. همچنین ادعا می كنند كه احكام باب توسط میرزا حسین علی بهاء نسخ شده است. این مبلغان در حالی این تهمت را بر میرزا حسین علی می زنند كه خود او در آثارش چندین بار نسخ بیان را مردود می داند:
نسبت داده اند كه احكام بیان نسخ نموده ألا لعنة الله علی القوم الظالمین. [14] .
وی لعنت می كند كسانی را كه بگویند بیان نسخ شده است.
بیان فارسی مخصوصا در این ظهور امضا شده. [15] .
با وجود تمامی این توجیهات، به یك اصل مسلم در بهائیت باید توجه شود:
آثار و الواح و كتب باب و بهاء مجموعه معارف رسمیه مقدسه بهائیت است. [16] .
در مقابل این مزخرفات میرزا علی محمد در كتاب بیان و احكام باب، سران بهائی به كتاب اقدس تكیه می نمایند كه آن هم دست كمی از احكام كتاب بیان ندارد:
[1] ميرزا علي محمد شيرازي: بيان فارسي / 201.
[2] عبدالحميد اشراق خاوري: گنجينه ي حدود و احكام / 340، باب 54.
[3] ميرزا علي محمد شيرازي: بيان فارسي / 198.
[4] همان مدرك / 130.
[5] ميزا علي محمد شيرازي: بيان فارسي / 157.
[6] همان مدرك / 262.
[7] همان مدرك / 173.
[8] همان مدرك / 217.
[9] همان مدرك / 324.
[10] همان مدرك / 298.
[11] ميرزا علي محمد شيرازي: بيان عربي / 49.
[12] ميرزا علي محمد شيرازي: بيان عربي / 42.
[13] عباس افندي: مكاتيب 2 / 266.
[14] ميرزا حسين علي نوري: اقتدارات / 103.
[15] ميرزا حسين علي نوري: اقتدارات / 45.
[16] احمد يزداني: نگاه اجمالي در ديانت بهائي / 145.